Verhoeven promoveerde onlangs aan de Universiteit van Amsterdam op medisch-wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat langer wachten of de bevalling alsnog spontaan op gang komt grotere risico’s voor moeder en kind met zich mee brengt. Ze begon dat onderzoek in 2007 vanwege de verschillen die er toen nog bestonden tussen verschillende ziekenhuizen als een vrouw 42 weken zwanger was: “Ik werk zelf als verloskundige en ik woonde precies tussen twee ziekenhuizen: het ziekenhuis van Tilburg en het Máxima Medisch Centrum. In het ziekenhuis in Tilburg werd er bij 42 weken afgewacht en in het Máxima Medisch Centrum werd er meteen ingeleid. Dat verschil is heel lastig uit te leggen aan een zwangere.” Uit Verhoeven’s onderzoek bleek dat standaard inleiden bij 42 weken helemaal niet leidt tot meer spoedkeizersneden, zoals wel gedacht werd en dankzij haar onderzoek werd in 2009 inleiden bij 42 weken ook in Tilburg de standaard.

Daar was Verhoeven natuurlijk blij mee, maar een veel belangrijkere uitkomst van haar promotieonderzoek vindt ze zelf dat testen die moeten uitwijzen hoe groot de kans op een keizersnede is vaak niets bijdragen. Zo onderzocht ze of de ligging van het hoofdje een goede voorspeller is van een mogelijke keizersnede.
“Als het achterhoofdje van het kind achter ligt dan kan dat een langere bevalling voorspellen.” Legt de onderzoeker uit. “Er wordt dan vaak aan ouders verteld dat het kindje ‘verkeerd’ ligt. Dat klinkt natuurlijk negatief en dan krijg je meteen een beladen gevoel bij zo’n bevalling. Terwijl dat niet voorspelt hoe het hoofdje ligt bij de bevalling.”

Verhoeven’s onderzoek wees uit dat de stand van het hoofdje helemaal niets zegt over of er al dan niet een keizersnede aan te pas gaat komen en daarom zou een dergelijke interventie niet uitgevoerd moeten worden: “Bij een bevalling moet er vooral rust zijn op de kamer en als interventies alleen maar angst met zich meebrengen, en niet leiden tot betere uitkomsten voor moeder en kind, dan moet je ze niet doen.”