In de zomer trekken we allemaal de hele wereld over, van kamperen in Luxemburg tot backpacken in India. Aanleiding voor ons om ook eens een kijkje over de grens te nemen. Deze week: Sophie Paynter, een Britse verloskundige die tegenwoordig in Spanje werkt: “Toen die ene verloskundige me vertelde over haar dagelijkse werk was ik verkocht.”
Waarom ben je verloskundige geworden?
“Mijn liefde en passie voor verloskunde ontstonden toen ik een jaar of 15 was. Tijdens een meeloopstage van school kwam ik op de verloskundige afdeling van ons lokale ziekenhuis terecht en het eerste wat er door me heen schoot was ‘ik word verpleegster als ik klaar ben met school’. Die hele week mocht ik meekijken en ik zag de verloskundigen in en uit lopen en gevallen met elkaar bespreken, terwijl ze voor de moeders en de baby’s zorgden. Vooral een van de verloskundigen viel me op, die pakte het allemaal zo goed en zorgzaam aan. Daarvoor dacht ik dat de enige mensen die ertoe deden in het ziekenhuis de verpleegsters en de dokters waren. Ik was ook pas 15… Toen die ene verloskundige me vertelde over haar dagelijkse werk en dat haar rol zo essentieel was in de zorg voor moeder en kind was ik verkocht: dat was wat ik wilde gaan doen! Ik wilde degene zijn die de moeder bijstaat in deze belangrijke periode, die haar voorlicht en advies geeft over hoe ze goed voor zichzelf en haar kind kan zorgen. Ik vind het heel belangrijk dat een verloskundige zo’n gevarieerd werk heeft, zowel voor, tijdens als na de bevalling. In Engeland kun je meteen een opleiding voor verloskunde gaan volgen, je hoeft niet eerst een opleiding tot verpleegster te doen. Ik vind dat juist een voordeel, want als verpleegster zorg je voor zieke mensen en als verloskundige voor zwangere mensen. Dat is best een heel verschil en die omschakeling kan moeilijk zijn.”
Wat voor opleiding heb je gedaan?
“Op de middelbare school heb ik eindexamen gedaan in Gezondheid en Sociale Zorg. Daardoor kon ik me aanmelden voor de opleiding tot verloskundige. Ik bofte, want ik werd meteen aangenomen op de universiteit. De opleiding duurde drie jaar, 50% was theorie, de andere 50% was praktijk. We kregen meestal zes weken theorie, gevolgd door zes weken meelopen in de praktijk. Die praktijk was heel divers, dat kon het ziekenhuis zijn, of bij de huisarts of mee op visites bij mensen thuis. Het ziekenhuis waar ik mijn opleiding volgde was hetzelfde als waar ik op de middelbare school stage had gelopen, alleen kwam ik nu wel veel beter beslagen ten ijs!”
Wat ben je na je opleiding gaan doen?
“Ik werk sinds 2010 als een volwaardige vroedvrouw en ik heb vooral op de kraamafdeling gewerkt. Ik ben ook een van de medewerkers geweest van het bekroonde Oasis Birthing Center in Londen. Een tijdje terug heb ik mijn baan op de kraamafdeling opgezegd en ben ik naar Spanje gekomen om hier als onafhankelijke vroedvrouw te werken. Mijn vriend woonde al in Spanje dus daarom heb ik daarvoor gekozen. Ik was al twee jaar heen en weer aan het reizen tussen Engeland en Spanje en we vonden dat het tijd was dat ik hier permanent ging wonen en hier een eigen verloskundigenpraktijk op zou zetten die op hoog niveau zorg kan bieden aan Engelstalige dames. De verloskundige zorg in Spanje verschilt nogal van die in Engeland. In Engeland zijn zwangeren gewend aan de zorg van vroedvrouwen en wordt de mening van de gynaecoloog alleen gevraagd als er iets mis is. In Spanje hebben vroedvrouwen een meer ondergeschikte rol, zonder veel verantwoordelijkheid. De meeste bevallingen gebeuren bij een gynaecoloog en de rol van de vroedvrouw is meer die van contactpersoon. Die zorgt ervoor dat de zwangere afspraken heeft etc, maar de verantwoordelijkheid ligt, voor zover ik weet, helemaal bij de dokter. Heel veel gebruiken zijn anders dan in Engeland, zoals vaginale onderzoeken bij de meeste prenatale gesprekken (dat is niet standaard in Engeland). In mijn praktijk bied ik diensten aan die evidence based zijn, en niet alleen maar gebaseerd op traditie. Ik vind dat aanpassen en je vak goed bijhouden juist is wat ons werk zo interessant maakt. Er gebeurt nog steeds zo veel op ons gebied. “
Hoe is de mening over thuisbevallingen in Engeland?
“In Engeland worden thuisbevalling voor low risk zwangerschappen gestimuleerd. In Spanje daarentegen doet niemand het en zien ze het als onveilig. Ik ben van plan om het aan low risk zwangeren aan te bieden, net als in Engeland, en gebaseerd op de laatste wetenschappelijke onderzoeken. Ik vind dat vrouwen daar recht op hebben. In Engeland kun je als zelfstandige vroedvrouw geen verzekering krijgen, maar in Spanje kan dat wel.”
Is er veel veranderd in de verloskunde de afgelopen jaren?
“Ja. Ik bespreek dit ook vaak met mijn collega’s. Door alle bezuinigingen is er minder tijd voor de zorg-kant van de verloskunde. Dat miste ik heel erg toen ik nog in het ziekenhuis werkte en daarom vind ik het fijn dat ik als zelfstandige wel net zo lang bij een zwangere kan blijven zitten als ik zelf wil.”
Blijf je dit de rest van je leven doen?
“Kort samengevat: Ja! Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit iets anders zou gaan doen. Het is mijn roeping en ik hoop dat ik het altijd kan blijven doen. “
Sophie Paynter (RM)
info@themidwife-malaga.com, http://www.themidwife-malaga.com
Ken jij ook verloskundigen in het buitenland? Laat het ons weten!