Dit artikel is bijgewerkt n.a.v. de uitzending op AT5.
Ömer Sarioglu is al zes jaar de enige mannelijke verloskundige van Turkse afkomst in Nederland. “Het is nog steeds een vak waar ik met veel liefde en passie mee bezig ben. Elke bevalling, elke zwangere, elk kraambed heeft zijn eigen bijzonderheden, daardoor blijft het steeds boeien. Het is wel een vak waar je voor de volle honderd procent voor moet gaan, het is niet iets dat je even kan uitproberen. Je ziet mensen tijdens de climaxen van hun leven, heel veel climaxen, pijn, vreugde, soms verdriet, allemaal hele grote hoogtepunten waar je wel tegen bestand moet zijn.”
Update 5 september: Uitzending AT5
Een tijdje na het publiceren van dit artikel verscheen op AT5 de volgende uitzending over Ömer. Fantastisch dat de verloskunde op zo’n leuke manier in het nieuws komt!
Video niet zichtbaar? Klik hier
Ömer zit inmiddels een aantal jaar in het vak, maar het verveelt zeker niet: “Na zes jaar krijg ik nog steeds bij elke bevalling die ik meemaak vlinders in mijn buik. Je begeleidt een bevalling en je komt daarna de deur uit en je gaat terwijl de zon net opkomt de straat op dan denk ik toch ‘goh, mensen zouden eens moeten weten wat ik net heb meegemaakt.”
De verloskunde is Ömer met de paplepel ingegoten: “Mijn oma en mijn moeder waren vroedvrouwen. Mijn oma was nog zo’n dorpsvroedvrouw en zij heeft het vak aan mijn moeder geleerd. Ik hoorde daarom in de vakantie altijd praten over bevallingen en zwangeren en alle bijzonderheden die ze meemaakten of hadden meegemaakt, dus ik ben in die sfeer opgegroeid. Toen ik eenmaal dacht ‘wat zal ik eens gaan doen’ dacht ik meteen aan verloskunde. In de Turkse cultuur was dat lastig te accepteren, dus ik begon met geneeskunde. Ik heb daar toch vanaf gezien en gekozen voor mijn roeping. Het was wel een soort van ‘coming out’ maar ‘t was iets waar ik doorheen moest gaan blijkbaar.”
Familietraditie?
Ömer is nog steeds de enige mannelijke verloskundige van Turkse afkomst, maar dat vindt hij geen punt. Sterker nog, de familietraditie wordt misschien wel voortgezet: “Ik blijf de enige tot zover, maar mijn zoon is 11 en hij zei vandaag dat hij ook verloskundige wil worden toen iemand vroeg wat hij later wilde worden, dus de lijn wordt misschien wel voortgezet.”
…en, weet jij het nog?
Waarom heb jij besloten de verloskunde in te gaan? En weet je nog wanneer dat was? Hoe wist je dat dit jouw roeping zou zijn?
We kijken er naar uit om jouw bijzondere verhaal te lezen in de reacties hieronder!
Ik was 11 jaar en de jongste van een gezin met 6 kinderen. Op het zwembad zag ik een moeder haar kind voeden en ik vond dat zo mooi!. Wij hebben allemaal borstvoeding gehad maar als jongste kun je niet meer afkijken bij je kleine broertje of zusje. In de 5e klas kreeg mijn klasgenootje Margreet een zusje en dat leek me heel super. Ik vroeg aan mijn moeder hoeveel kinderen zij wilde hebben en zij zei 6, en ik dacht ja we hebben er ook 6 . ( ik snapte nog niets van de voortplanting) Mijn vader was afgekeurd voor zijn werk en werd voorzitter van de uitvaart vereniging in ons dorp. Hij had dienst met kerst en weekenden dienst en wist ook wie er “slecht” lag. Mijn nichtje was verloskundige en in de tijd voor de mobiele telefoon, kwam zij wel eens bij ons bellen als zij was opgeroepen voor haar werk. Mijn 17 jarige broer overleed en in deze verdrietige periode dacht ik dat het veel leuker was om op wacht te zitten voor nieuw leven dan voor de dood. Inmiddels ben ik 26 jaar verloskundige en zou het zo maar kunnen dat als ik stop met mijn werkzaamheden ik toch iets ga doen in de terminale zorg. Het mooiste in de verloskunde is samen met de moeder het wonder beleven, zien hoe sterk ze is, niets dat er dan nog toe doen. Niet hoe slim je bent, niet hoe rijk je bent, gewoon puur natuur. Daarvan krijg ik nog steeds kippevel.
1e lijns verloskundige
Hoi Simone,
Wat heb je dat mooi verwoord! En wat hebben ‘n jullie toch een prachtig vak! En inderdaad: bij geboorte en dood staat we allemaal gelijk — puur natuur. Erg mooi, en soms erg hard..
Microware automatisering
Mijn moeder had altijd heel veel bewondering voor haar verloskundige. Die zat bij de kapper in de krulspelden toen mijn moeders bevalling zich aankondigde… Met krulspelden in kwam zij m’n moeder onderzoeken.
geen wonder dat mijn moeder mij stimuleerde om dit prachtige vak te kiezen.
Inmiddels ben ik gestopt na 37 jaar. Net wat Omur zegt mag je aanwezig zijn bij een van mooiste hoogtepunten in iemands leven.Wat een eer!
In Den Bolle Buik verloskundigen
lieve Omer ik vergeet nooit meer dat ik galstenen had en niemand mijn dienst over kon nemen… maar daar was de reddende Omer. Dat is inderdaad passie voor de verloskunde!
Verloskundigen Amsterdam Zuid
Moet inderdaad zo bijzonder zijn om dat allemaal van dicht bij mee te maken!
Ik wist al vroeg wat ik wilde worden als ik groot was, ‘Ik wil baby’s op de wereld zetten’. Geen kinderwagen was veilig (‘..even naar de baby kijken..’). Het wonder van een nieuw leven blijft mij fascineren en ik ben nog altijd onder de indruk van de kracht van het baringsproces en waartoe een vrouwenlichaam in staat is.
Het is altijd mijn droom geweest om een eigen praktijk in mijn geboorteplaats Ridderkerk te hebben. Deze droom is in 2012 uitgekomen. Hierdoor kan ik mijn werk doen zoals ik denk dat verloskundige zorg bedoeld is. Zwangere vrouwen verdienen zorg en aandacht die is gevormd naar de persoonlijke wensen en behoeften van die persoon.
Het mooie van dit beroep vind ik de band die je met de toekomstige ouders opbouwt en de diversiteit aan mensen in de praktijk. Zo zit je de ene keer aan een kop koffie met een beschuit met muisjes en de keer erna aan een kopje Turkse thee met baklava.
Het enthousiasme van mensen als ik ze vervolgens na de bevalling op straat tegen kom, zorgt ervoor dat ik weet dat ik helemaal op mijn plek zit.
Verloskundigenpraktijk Ridderkerk
Leuk om over Ömer te lezen en het filmpje van AT5 te zien. Kijk nog steeds met een heel goed gevoel terug op mijn stage bij het Geboortecentrum in Amsterdam en de begeleiding van Ömer hierbij. Hij gaf mij het vertrouwen terug dat het mij ook wel ging lukken. Nu inmiddels 2 jaar zelfstandig verloskundige. Groetjes Marieke