Inmiddels hebben ze twee kinderen en organiseert Sara zelfs ‘speeddates’ voor wensouders. Sara: ”Ik vond het in het begin toch wel heel moeilijk om dat baby’tje te delen!”

Sara: “Ik dacht altijd later als ik groot ben dan word ik wel moeder, maar ik had eigenlijk wel verwacht dat ik op mijn 34e al twee kinderen zou hebben. Maar ja, als single komen ze er niet vanzelf, dus ik moet wel iets gaan bedenken nu. Ik kon natuurlijk heel hard gaan daten en een vriendje vinden, maar mijn relaties duren nooit zo heel erg lang. En hoe realistisch is het? Ik wilde namelijk zeker geen gescheiden ouder worden. Dus dat werd ‘m niet. In mijn eentje zag ik ook niet zitten want ik wil graag dat het kind een betrokken vader heeft. Dus toen dacht ik: met een homo! Die kan zelf geen kinderen krijgen, hij blij, zijn ouders blij die toch nog opa en oma worden. Fiftyfifty, alles samen delen en samen besluiten. Zodra ik het bedacht wist ik dat dat was wat ik wilde!”

Hoe ging dat dan in zijn werk verder?

“Toen moest ik op zoek naar een mannenstel en dat heeft nog best lang geduurd. We moesten elkaar heel goed leren kennen zodat we zeker wisten dat het goed zou gaan. Daarna met zelf-inseminatie thuis zwanger geworden. Drie keer een miskraam, dat was heel eenzaam, want het is toch niet je partner. Uiteindelijk was het de vierde keer wel raak. Een jongetje.”

Ging alles meteen van een leien dakje?

“Nou ik vond het in het begin toch wel heel moeilijk om dat baby’tje te delen! Had ik ein-de-lijk, na drie miskramen, op mijn veertigste, dan een baby en dan moest ik het gaan delen?? Ik wilde opeens alles zelf beslissen en dat kind nooit meer loslaten. Maar na die eerste periode hebben we samen naar het co-ouderen toegewerkt. Na tien maanden zaten we helemaal in een fiftyfifty schema. Toen dacht ik dat het toch wel heel leuk zou zijn als er nog een broertje of zusje bij zou komen. Hoeft dat kind tenminste niet in zijn eentje twee asbakken te kleien met vaderdag!”

Inmiddels zijn hun twee kinderen acht en tien en wonen de co-ouders bij elkaar in de straat.

“Het gaat echt supergoed, veel beter dan ik in een heterorelatie gepresteerd zou hebben. Het enige waar we echt over van mening verschillen is de kapper. De vaders willen het altijd korter dan ik.”

Sara kreeg zoveel vragen over hoe ze het had aangepakt dat ze besloot het professioneel aan te gaan pakken:

“Ik heb eerst een boek geschreven omdat ik best wel veel aanvragen kreeg van vrouwen die vroegen of ze langs mochten komen. Dat boek werd heel goed verkocht, maar daarna waren er dus nog veel meer mensen die langs wilden komen! Dus toen ben ik er geld voor gaan vragen: ik heb een opleiding psychologie en gezondheidskunde gedaan dus nu ben ik als ‘kinderwenscoach’ aan de slag. Nu coach ik singles, lesbische stellen en homostellen met kinderwens, maar ook bij voorbeeld draagmoeders. En ik organiseer voor stichting Meer dan Gewenst speeddates waarbij wensouders elkaar kunnen ontmoeten. Met een roze tintje: een lesbisch stel dat een donor zoekt, een homostel dat graag co-ouders wil zijn. De eerste keer had ik 75 aanmeldingen, de tweede 130: Nederland verandert, qua ouderschap!”

Meer weten over Sara en bijvoorbeeld de speeddates? Ga naar haar website!

foto: Talitha Hoppe