Veel verloskundigen maken zich de afgelopen weken zorgen over de toekomst van de verloskunde in Nederland. Verloskundige Beatrijs Smulders roept op om allemaal samen te komen op de landelijke actie-bijeenkomst op 11 april a.s. “ Het is tijd voor een nieuwe wind, ook binnen de KNOV. Het is de hoogste tijd voor een keihard ander geluid.”
Twee keukens
“De effectiviteit van het Nederlandse systeem is juist dat er twee totaal verschillende medische professionals, binnen het terrein van de verloskunde bestaan, met ieder hun eigen specialisme en onafhankelijke identiteit. Als het moet houden ze elkaar in balans en scherpen zij door middel van een dialoog elkaars verloskundig denken aan. Daardoor is de Nederlandse verloskunde nooit zo gemedicaliseerd zoals bij voorbeeld in Amerika of Engeland. In Nederland vinden nog steeds veel minder kunstverlossingen, inleidingen en keizersneden plaats. Vooral vrouwen hebben daar baat bij, omdat ze het beste uit twee keukens krijgen. Verloskundigen zijn gewend veel fysiologie te zien en kunnen daardoor des te beter selecteren. Een gynaecoloog is daar niet voor opgeleid. Hij is door zijn specialisme te crisis-georiënteerd en moet zich daarom juist helemaal niet met de selectie bemoeien.”
Shared care
“In 2011 waren er plots al die toestanden. De twijfelachtige Internationale sterftecijfers en dat dubieus opgezet Utrechtse onderzoek naar perinatale sterfte. Het onderzoek is in Amsterdam overgedaan en de cijfers schijnen opzienbarend goed te zijn. De publiciteit rond dat onderzoek was destijds de aanleiding om de verloskundige in de media totaal af te slachten. Een aantal prominente gynaecologen, onze ‘partners in crime,’ stonden vooraan in de rij om ons af te vallen. De meerderheid zweeg lafhartig als het graf. Dat was een zware slag voor de beroepsgroep. We voelden ons verraden door onze vrienden, waar we jaren mee hadden samengewerkt. Dat had tot gevolg dat verloskundigen bang werden. Ook de zwangere vrouwen waren banger gemaakt en wilden niet meer thuis bevallen. Daarna is de ontwikkeling in een stroomversnelling gekomen. Een overheidscommissie gaf gebrek aan samenwerking tussen de beroepsgroepen voorbarig de schuld. Overigens sprak niemand over de gebrekkige samenwerking tussen arts-assistenten en gynaecologen, die destijds tijdens hun diensten nog massaal thuis sliepen. Het nieuwe mantra werd shared care. Verloskundigen, aangeslagen en nog meer onzeker geworden, verwezen steeds vaker door. Gynaecologen gingen verloskundigen onder het mom van ‘samen sterk en de vrouw centraal’ in de kliniek uitnodigen om hen te verleiden hen met toverwoord shared care. Verloskundigen hapten toe, zich nauwelijks realiserende dat hun onafhankelijke beroepsautonomie hiermee op de tocht komt te staan. Dat is wat er momenteel overal aan de hand is. Terwijl shared care echt een paard van Troje is. Een leugen om verloskundigen het ziekenhuis in te lokken om op den duur onder de vleugels van de gynaecoloog zijn werk op te ‘mogen’ knappen voor een té mager salaris.”
Laatste oordeel
“In Amerika en Engeland is de verloskunde volkomen gemedicaliseerd sinds vijftig jaar.
Einstein zei het al ‘op de dag van het laatste oordeel ga ik naar Nederland, want daar gebeuren alle slechte dingen vijftig jaar later’. Nou, nu gebeurt het hier. In Engeland is nu 30% van de bevallingen een keizersnede. Een keizersnede is een risicovolle operatie! Hoe kunnen gynaecologen met hun volle verstand hier georganiseerd naar toewerken? Het heeft vooral te maken met de marktwerking en de ziekenhuis policy in Nederland. De ziekenhuizen moeten winst gaan maken. Ze willen de verloskunde binnenhalen omdat het een fijne cash cow is. Gynaecologen hebben er financieel ook baat bij. Bovendien is er een tekort aan gynaecologen. Als je verloskundigen het ziekenhuis binnen haalt, kunnen zij het grootste deel van het werk goedkoop opknappen. Ook de arts-assistenten zijn dan van een ‘deskundige en ervaren begeleider’ voorzien. En dan daalt inderdaad het perinatale sterftecijfer in de ziekenhuizen weer. Klinisch werkende verloskundigen in loondienst doen momenteel goed werk. Maar nu al verdienen ze veel te weinig status en hebben ze té weinig doorslag gevende inbreng als het om beleid gaat, hoor ik ze vaak klagen. De medische status die klinisch werkende collega’s momenteel nog wel bekleden, ontlenen ze aan het huidige leger verloskundigen dat buiten het ziekenhuis nog steeds medisch onafhankelijk opereren in hun eigen praktijken. Zodra dat leger van eerstelijns verloskundigen in de toekomst is uitgehold (komende 10 jaar als er niets gebeurt) is de medische status van álle verloskundigen verdwenen.”
Vrijdag 11 april a.s.
“Het is al vijf over twaalf. De KNOV heeft een paar dagen geleden een té zwak geluid aan de minister laten horen. Daar maken wij ons ernstig zorgen over. Daarmee gaan we het in de toekomst niet redden. Het is tijd voor een nieuwe wind, ook binnen de KNOV. Het is de hoogste tijd voor een keihard ander geluid. We komen 11 april bij elkaar om ons duidelijk uit te spreken over de toekomst van de verloskunde. Willen we onze medische autonomie behouden of willen we in de toekomst de assistente worden van de gynaecoloog? Willen we de hoofdaannemer in de verloskundige keten worden? Of willen we dat de gynaecologen hoofdaannemer worden en dat zij de dienst gaan uitmaken. Willen we ons landelijk als één front gaan organiseren in coöperaties en verenigingen of gaan we samen met gynaecologen in bv’s en maatschappen zitten? Gaan we onze eigen zorgpaden bepalen of gaan we compromissen sluiten met de tweede lijn en steeds meer weggeven omdat het anders te onveilig zou zijn? Gaan we het grijze medium-care gebied erbij pakken, gezusterlijk samen met onze klinisch werkende collega’s die onze verlengde hand in het ziekenhuis zal zijn?
Ga jij op 11 april? Laat het ons weten!
Ja! Nu alleen nog een tijd en een plaats, maar we komen, en we nemen onze kraamverzorgenden mee!
‘t Geboortehuys
Nee ik ga niet. Ik ben van mening dat bovenstaand verhaal alleen maar een averechts effect heeft op de samenwerking. En de zwangere is allerminst gebaat bij dit welles-nietes-spelletje over en weer. Ik doe niet mee aan het zwart maken van de gynaecologen, ik wil me niet verlagen tot zulke acties. We moeten net precies hetzelfde gaan doen als de gynaecologen gedaan hebben en waarvan wij vonden dat ze dat zo niet moesten doen. Ik zet mijn energie liever in voor de zwangeren in mijn praktijk. En in onze regio zijn wij juist op de goede weg in de samenwerking en is de 2e lijn helemaal niet inpikkerig maar zoeken we samen naar een goede manier van zorg voor de zwangeren.
Verloskundige praktijk Ermelo
Ik sta helemaal achter het waakzaam blijven kijken naar de nieuwe vormen van samenwerken met onze collega’s in de 2e lijn maar herken mezelf niet in de boosheid uit bovenstaande brief en “onze “gynaecologen niet in het verhaal van Beatrijs.Wij werken in Haarlem in een pilot ‘shared care” waarmee wij dus “het paard van Troje” in eigen stal hebben binnengehaald….?Dat zal de toekomst uitwijzen. ik ben op 11 april gewoon in de eerste lijn met de cliente aan het puzzelen wat voor haar de beste zorg is en vraag daarbij- indien zinvol- zonder zorgen de visie van de gynaecoloog ,trouwens bij ons meestal een zij ipv een hij:) Ik heb vertrouwen en misschien is dat naïef maar het werkt fijn en ik zie tevreden cliënten.Vannacht twee mooie thuisbevallingen, misschien vertroebelt die romantiek mijn scherpe blik. Ik ben dan ook wel blij dat anderen tegengas geven, op 11 april die zorg uiten en ons kritisch beschrijven wat er in de tijd gebeurt, maar de wij/zij sfeer brengt niemand verder.
Verloskundigenpraktijk Kleverpark
Op 11 april ben ik waarschijnlijk “gewoon”samen met een aanstaande moeder aan het puzzelen wat voor haar de beste zorg is. Daarbij vraag ik zonder zorgen de visie van mijn collega’s- meestal vrouwelijke gynaecologen- in de tweede lijn.Wij hebben -in pilotsetting- in Haarlem “het paard van Troje” binnen gehaald.Dat kan naief zijn, dat moet de tijd uitwijzen…Ik ben blij met kritische collega-verloskundigen die ons wakker houden en laten zien wat er in de tijd gebeurt en verloren gaat, blij dat jullie op 11 april onze zorgen zichtbaar maken! Maar ik zie geen toekomst in een wij/zij standpunt. Laten we de discussie blijven voeren vanuit wat het beste is voor de cliënte en het kind.- Mijn blik wellicht vertroebelt door slaapgebrek of de romantiek van twee mooie thuisbevallingen vannacht….?
Verloskundigenpraktijk Kleverpark
Uit wetenschappelijk onderzoek is al gebleken dat shared care niet het beste is voor moeder en kind. Waarom blijven we dan doen alsof shared care het antwoord is? Omdat we niet wij/zij willen denken, niet onaardig willen zijn tegen de gynaecologen. Wat hebben moeder en kind daaraan op de lange termijn? Uit onderzoek blijkt dat midwife led care betere uitkomsten, minder ingrepen en meer tevredenheid oplevert. Waarom juichen we daar dan niet met z’n allen om en werken keihard die kant op? Waarom juichen de gynaecologen midwife led care niet toe als dat aantoonbaar beter is? Toch iets met macht en geld te maken wellicht? Toch niet moeder en kind het belangrijkste kennelijk?
Vroedvrouwenpraktijk van der Hoopstraat
De visie van de gynaecologen bij ons is echt niet dat fysiologie überhaupt bestaat. Ik,ga nu 20 jaar mee in het vak en zie de angst van klanten onder invloed van journalisten en gynaecologen hand over hand toenemen. Gynaecologen komen veel vaker aan het woord in de journalistiek. Eerste lijns verloskundigen geven amper ruchtbaarheid aan dingen die niet goed gaan en meestal veel te laat. We mogen gerust ook hand in eigen boezem steken want we hebben wel bedacht dat continue zorg het beste is voor de vrouw maar als ik om me heen kijk en verhalen van stagiaires beluister heb ik zo mijn bedenkingen hoe vaak dat nu ook echt gebeurd. Ik vind dat er met goede voorlichting op voorlichtingsavonden en op middelbare scholen over keuzevrijheden de veiligheid van de thuisbevalling en borstvoeding heel veel winst te behalen zou zijn maar we moeten wel de barricades op om over fysiologie te gaan vertellen want de meeste mensen hebben al een keus gemaakt voor ze de praktijk inkomen en dan kost het meer moeite om het vertrouwen van de klant terug te winnen. Tot 2 jaar geleden had ik niet het gevoel dat er een probleem was maar sinds het rapport heb ik wel het gevoel dat de eerste lijn over 10 jaar niet meer bestaat. En helaas ben ik, bang dat dat niet door de gynaecologen komt. Het is hun goed recht om binnen hun eigen kader te vechten voor eigen positie. We zijn zelf schuld want we volgen ineens als makke lammetjes een 2e lijns visie en lijken nog het idee te hebben dat dat het beste is voor de klant ook. Ik wil geen opstand tegen de 2e lijn, die winnen we toch niet. Ik wil een emancipatie onder de eerste lijn, dat we weer geloven in fysiologie, dat uitdragen, mensen over de keerzijde van pijnstilling vertellen, over de keuzevrijheid van de vrouw, het mooie van een spontane geboorte waar hard voor gewerkt is maar die dan ook heel veel voldoening oplevert en voor het kind het minst gevaar. En dat we echt in staat zijn te bewaken tot wanneer dat kan en wanneer iemand verwezen moet worden. Dat het zelfvertrouwen van de verloskundige weer groeit in eigen kunnen. Kijk eens kritisch in je LVR cijfers hoe veel je thuis hebt gedaan, hoe veel poliklinisch, hoe veel je hebt verwezen en vergelijk dat met 10 jaar geleden. Leg daar je percentage perinatale sterfte naast. Doe je het nu echt beter of slechter als toen of verwijs je alleen maar meer. Is de zwangere van nu dan zo veel anders als die van 10 jaar geleden of zijn wij zelf veel banger geworden?!
Verloskundigen praktijk Tongelre
Beste allemaal,
Het grootste probleem in deze situatie die er nu is zijn wij zelf. Ik onderschrijf hetgeen Anne beschrijft hierin volledig. Onze beroepsgroep is een ster in het reactief reageren. Het ontbreekt aan een proactieve houding, hart hebben voor het behoud van je professie en zorgen voor een eenduidig geluid binnen je regio. Vanuit onze praktijk ondersteunen wij alle initiatieven die er landelijk tot op heden genomen zijn voor het behoud van ons vak. Daarnaast zullen wij ons in de regio inzetten om steeds kritisch te blijven kijken naar de ontwikkelingen en de gevolgen van deze keuzes steeds proberen te belichten en onder de aandacht van onze collega’s brengen. Wij hopen dat er bereidheid van ons allemaal zal ontstaan om te komen tot regionaal eenduidige visies op geboortezorg die wij kunnen gebruiken in de onderhandeling met gynaecologen, op naar een proactieve houding!
hartelijke groet
Marjon Koster-Zeestraten en Dieuwke Ottens, verloskundigen praktijk Haarlem-Noord
Verloskundige praktijk Haarlem Noord
Wat ik mis in het verhaal is de toekomst van onze bevolking die geboren worden onder druk van de huidige medicalisatie. De vraagstelling zou moeten zijn “waarom is het zo belangrijk dat kinderen fysiologisch geboren worden en hoe ziet de toekomst eruit als we door gaan op de trend die we nu inzetten m.b.t medicalisatie”. Wat zijn de consequenties voor onze gezondheidszorg als we de richting opgaan van bijv Amerika en Engeland.
Hoe ziet onze gezondheid eruit over 20 jaar? als we niet tijdig ingrijpen met waar het bedrijfsleven ons naar toe wil leiden, namelijk consumeren.
We zouden politieke standpunten moeten innemen in het zicht van deze vraagstellingen en moeten strijden voor onze nationale en internationale gezondheid die grote consequenties heeft als we geen koers bepalen, dit geldt voor alle partijen.
De betrokkenheid moet liggen naar onze gezondheid en niet naar een zorg-economie, die ondermijnend is voor onze nationale en internationale gezondheid. Dus shared care YES, maar dan echt.
Ik zal er zijn,
AMC
Ik sluit me helemaal aan bij het verhaal van Attie van Herwijnen, verloskundigen praktijk Ermelo!!
Hedwig Pesgens
verloskundigen praktijk Breedstraat, Utrecht
verloskundigenpraktijk Breedstraat
Ieder van jullie heeft een uitnodiging gekregen voor 11 april en Attie, Barbera en Hedwig ik wil jullie juist vragen om te komen !! Het kan heel goed zijn dat de samenwerking in jullie regio goed is geregeld, ik ben lid van Inzwang en dat functioneert ook goed, dat je je tijd liever besteed aan de zwangere die dag op je praktijk maar diezelfde zwangere heeft straks geen keuzevrijheid meer. Als het voorstel van de NVOG door Schippers wordt overgenomen Barbera dan doe je straks niet meer 2 thuisbevallingen, een barende wordt namelijk durante partu dan niet meer verplaatst, primi’s bevallen in de 2e lijn, de gynaecoloog heeft de regie over de gehele geboortezorg en bepaald ook jou beleid. Hedwig ik ken de Breedstraat als een zeer fysiologische praktijk met een hele betrokken begeleiding ik kan er niet biij dat jullie niet mee willen denken hoe we deze ontwikkelingen kunnen keren, en hoe we dat gaan doen dat bepalen we 11 april met elkaar !! We moeten gaan staan voor waar we goed in zijn, continuiteit in zorg, zinnige zuinige zorg met de juiste zorgverlener op de juiste plaats, natuurlijk gaan we voor samenwerking maar dan wel met en naast elkaar met behoud van onze autonomie anders is de zwangere straks echt haar keuzevrijheid kwijt.
Praktijk voor verloskunde Schoonhoven
Leuk samenwerken, maar onderling werken ze al niet samen. Als je pech hebt vind je niet eens werk in de buurt. Als elke stad/wijk meer gaan samen werken hebben alle verloskundigen behalve werk ook meer vrije tijd. Indien de 1e lijners samen sterk staan, dan kunnen ze verder et de samenwerking in de 2e lijn!. J. Bes.
Verloskundige Praktijk LIFE
Ik vind het zo’n illusie dat wij al jaren proberen om met de gynaecologen samen te werken. Ons vakgebied heeft allebei met verloskunde te maken, maar daar is dan alles mee gezegd, fysiologie is het tegenovergestelde van pathologie! Laten we onze energie niet steken in een samenwerkingsverband te zoeken met hen, maar om nou eens egoïstisch te zijn en naar onszelf te kijken: wat vinden wij belangrijk voor onze zwangeren en hoe behouden we onze autonomie. Door al onze energie hierin te steken worden we vanzelf sterker en richten we ons veel meer op de zwangeren. Kom allemaal 11 april, het is belangrijk!
Verloskundigen praktijk Tongelre