“In achterstandswijken hebben mensen heel erg veel last van stress: de deurwaarder, een lege koelkast, jeugdzorg voor de andere kinderen, dat alles net niet loopt, dat je altijd bezig bent de eindjes aan elkaar te knopen. Dat zorgt voor heel veel gedoe, stress zorgt voor slecht slapen, weinig geld zorgt voor ongezond eten, het zijn allemaal elkaar versterkende factoren die er allemaal voor zorgen dat het geen optimale zwangerschap wordt. En dus hebben die kindjes veel kans op blijvende schade. Uit onderzoek blijkt dat alleen al door geboren te worden in een achterstandswijk je 50% kans hebt op blijvende schade. Een van de voornaamste oorzaken is stress tijdens en rondom de zwangerschap. De eerste paar weken na de geboorte, maar ook net na de conceptie, als er dan veel stress is loop je kans op zwakker begaafde kinderen. En dat zie je ook terug: in achterstandswijken halen de meeste kinderen VMBO, en niet HAVO of VWO. Dan moet je toch eens gaan kijken wat er aan de hand is.”

Hoe pakken jullie dat in de praktijk aan?

“Wij werken heel goed samen met de medische wereld. We proberen samen met de verloskundige en de gynaecoloog de leefstijl te beïnvloeden. Als de zwangere bij voorbeeld rookt dan zeggen wij: voor wat hoort wat, wij gaan je helpen, maar probeer jij dan iets minder te roken. We komen twee keer per week langs, dus we zien ook of er gedronken wordt, dat proberen we dan te beïnvloeden.
Ten tweede proberen we zoveel mogelijk de stress weg te halen. Dat gaat heel vaak over financiën. Iemand kan bijvoorbeeld de huur niet betalen en krijgt allemaal boze brieven van de woningbouwvereniging. Dan zorgen wij dat ze niet uit haar huis wordt gezet. Of we zorgen dat er een voedselpakket komt, we geven tips over hoe je toch gezond kan eten, we leren ze hoe ze boodschappen moeten doen, hoe ze hun financiën bij kunnen houden. Wij praten met het UWV, met de belastingdienst. Soms worden ze als ze zeven maanden zwanger zijn opgeroepen voor vrijwilligerswerk en als je niet komt dan krijg je strafkorting, dan lossen wij dat op.
Wij zorgen dat de ergste problemen worden opgelost.”

En hoe gaat het?

“Er is echt een enorme behoefte. We zouden er honderd doen en we hebben er nu al 220. Ik verwacht dat we aan het einde van het eerste jaar wel aan de 250 komen. We hebben inmiddels ook een winkeltje ingericht met babyspullen. Mensen hebben namelijk vaak ook helemaal geen spullen. Geen kinderwagen, geen kleertjes, geen bedje. Wij krijgen uit alle hoeken en gaten spullen aangeleverd en dat mogen ze dan van ons lenen. Er is een enorme behoefte aan laagdrempeligheid, geen ingewikkelde formulieren, dat werkt alleen maar averechts.”

Hoe ga jij om met zwangeren met sociale problemen? Laat het ons weten!