Hoe heb je het gevierd?

“Ik had het weekend gewoon dienst, dus ik heb gewerkt. Ik heb een prachtig nieuw klein wereldburgertje op de wereld geholpen, dus de feeststemming zat er goed in!”

Hoe ervaar je het verloskundige zijn? Is het geworden wat je er van te voren van had verwacht?

“Ja, zelfs meer dan dat. Het is altijd mijn droom geweest om een eigen praktijk in mijn geboorteplaats Ridderkerk te hebben. Deze droom is in 2012 uitgekomen. Hierdoor kan ik mijn werk doen zoals ik denk dat verloskundige zorg bedoeld is. Zwangere vrouwen verdienen zorg en aandacht die is gevormd naar de persoonlijke wensen en behoeften van die persoon. Het mooie van dit beroep vind ik de band die je met de toekomstige ouders opbouwt. Het is heel bijzonder om een nieuwe wereldburger op de wereld te mogen helpen. Ik ben altijd getuige van een hele bijzondere gebeurtenis in iemands leven en mag daar deel van uitmaken. Ook de diversiteit aan mensen in de praktijk vind ik leuk. Zo zit je de ene keer aan een kop koffie met een beschuit met muisjes en de keer erna aan een kopje Turkse thee met baklava. Het enthousiasme van mensen als ik ze vervolgens na de bevalling op straat tegen kom, zorgt ervoor dat ik weet dat ik helemaal op mijn plek zit.”

Is het veranderd de afgelopen 7 jaar?

“Wat we allemaal wel merken in verloskunde-land, is dat er veel meer clienten worden overgenomen door de tweede lijn. Vaak terwijl er geen duidelijke indicatie is voor zorg in de tweede lijn. Dan moeten we echt ‘leuren’ om onze zwangeren terug te krijgen. Dat is erg jammer. De zwangeren voelen het ook wel als ‘getouwtrek’ en willen graag bij de verloskundige onder controle blijven, omdat het laagdrempelig is en omdat er gewoonweg veel meer tijd voor de zwangeren wordt gemaakt.

Wat verwacht je van de toekomst?

“Ik verwacht dat het getouwtrek alleen maar erger gaat worden. De zwangeren verwachten veel meer van de begeleiding tijdens hun zwangerschap, die wij als verloskundige prima kunnen bieden, maar in de tweede lijn is daar gewoonweg veel minder tijd voor. De zwangeren klagen nu al over een onpersoonlijke begeleiding in de tweede lijn. Ze zien teveel verschillende gezichten en vaak zitten de zorgverleners in de tweede lijn ook niet met elkaar op één lijn. Zelf denk ik dat ze er in de tweede lijn nog wel van terug gaan komen, zodat er weer met ‘gezond verstand’ gekeken gaat worden naar waar de zwangere nu echt thuis hoort en beter af is. Zo houden we het duidelijk en overzichtelijk voor alle partijen.”

Blijf je dit je hele leven doen?

“Op deze vraag is maar 1 antwoord mogelijk: ‘ja!!’ In verloskunde ligt mijn hart.”

Hoe is het voor jou? Is verloskunde voor jou ook een vak voor het leven of kijk je rond naar een andere carrière?