“Eigenlijk begon het allemaal met mijn schoonmoeder. Ze werd 90 en zocht een goed doel. In eerste instantie dachten we aan Pieterburen, maar mijn schoonzus doet vrijwilligerswerk bij een schooltje in Gambia. Dus daar hebben we geld voor ingezameld en toen zei mijn schoonzus ‘waarom ga je niet mee?’. Ik had pas drie jaar daarvoor mijn opleiding tot verloskundige afgerond, naast een druk gezin. Ik had altijd met veel jaloezie gekeken naar collega’s die naar het buitenland gingen, maar ik dacht dat het er voor mij wel nooit in zou zitten. Dus toen deze kans voorbij kwam zei ik ‘ja, maar dan ga ik daar iets met kraamzorg doen.”

Ellen en haar schoonzus vertrokken in oktober van datzelfde jaar: “Ik had me enorm goed voorbereid, allemaal spullen ingezameld, extra kilo’s geregeld, me ingelezen, maar ik was totaal onvoorbereid op een Afrikaans land. De praktijk was heel anders. Shockerend. In eerste instantie dacht ik ‘hier ga ik dus nooit meer naar terug’, maar al toen ik in het vliegtuig naar de foto’s zat te kijken veranderde dat al. Ik dacht ‘die vrouwen verdienen gewoon beter’.”

Ellen wilde meer doen voor de vrouwen en kinderen in Gambia, een van de armste landen ter wereld “Ik heb toen heel hard nagedacht. Ik wilde iets doen dat binnen mijn invloedssfeer lag. Mijn man heeft toen een website voor me gebouwd en ik ben spullen in gaan zamelen. Inmiddels versturen we vier keer per jaar een zending.” Maar er is ook nog steeds behoefte aan meer: zoals metalen instrumentenbakjes, kraamverband en vooral een echo-machine.

“De sterfte in het kraambed ligt in Gambia iets van 36 keer hoger dan in Nederland. In plaats van kraamverband gebruiken ze bijvoorbeeld een prop katoen, instrumenten worden met vieze handen aangegeven. Volgens hun gegevens ligt de kindersterfte tot vijf jaar op 1 op de vijf, maar daar geloof ik dus geen donder van. In ziekenhuizen registreren ze een baby pas na een week, dus als hij sterft in die week dan telt het niet mee.”

Ellen gelooft in kleinschalige projecten, zodat je precies weet waar het terecht komt: “Ik denk dat we met kleine dingen zo veel kunnen doen.”

Ook helpen?

Er is heel veel behoefte aan overgebleven materialen na de bevalling, zoals navelklemmen (nu gebruiken ze een touwtje), kraamverbanden, disposables die over de datum zijn, sterilisatoren, instrumentenbakjes, maar bij voorbeeld ook klemborden. Geld is ook van harte welkom en er is ook een sponsorprogramma dat meisjes en vrouwen een betere toekomst wil bieden: http://www.vroedvrouwellen.nl/nieuws/een-nieuw-idee-krijgt-vorm/

Wat kan jij en jouw praktijk makkelijk missen?